Upuzun bir aradan sonra tekrar merhaba,
Mümkün :) eğer ben burada bu satırları yazabiliyorsam yeniden başlamakta mümkün. Şaka bir yana sadece bu sayfadan ve sizlerden değil, günlük hayatımdan, yapmam gereken hedeflerimden ve hayallerimden de uzak kaldım. Hatta ben artık bu durumu duraklama devrindeyim diye adlandırıyorum.
Farkındayız ya da değiliz her defasında yeniden yepyeni bir güne başlıyoruz. Başladığımız bu yeni günde peki yeniden başlamayı biliyor muyuz ? İşte orasını kendime sorduğumda şu an klavyede bir duraksadım. Bunun cevabını bilmiyorum. Belki de nasıl yapılacağını bilmiyorumdur. Çünkü kalbime sorduğumda çok fazla heyecanı var yepyeni kararları, ümitleri ve arzu ettiği hedefleri var. Ama aklıma sorduğumda yaşadığı kırgınlıkları yeniden tek tek önüme seriyor. Meğer kalbiyle mantık arasında kalmakta böyle bir şeymiş ki şimdi çok iyi anladım.
Bir şeylere yeniden başlamak için ihtiyaç duyduğun şey ne diye tabii ki sorar insan ki bunun cevabına sevgi derim. Sevmek sevilmek doğamız gereği var ve bunu hayatımızdan çıkaramayız. Sadece yeni başlangıçlar için değil mutlu olmak içinde insana ve bir çok canlıya sevgi gösterildiğinde potansiyelinin üzerine çıkabilir bence. Geçtiğimiz hafta bunu hissettim ve gerçekten var olduğumu hissettim teşekkür ederim sana :)
Bu uzun duraklama devrinde şunu idrak ettim konfor alanını terk et ki mutlu olabilesin. En kolay yolmuş vazgeçmek. Vazgeçersen vazgeçilirsin.
Aslında çok şey var da içimde, nasıl döksem hiç bilmiyorum. Dedim ya duraklama devrindeyim diye bakalım lale devrine ne zaman geçiş yaparım.
Sevgiler...