Sevdiğimiz birinin yaptığı onca hatalarına rağmen affedebiliyor isek tek nedeni sevmişizdir.
Hem de yürekten, samimi, içte ve hiç bir karşılık beklemeden...
Şimdi soracaksın, sevgi her şey mi?
Bende sana sevgi olmadan şu an ne yapabilirsin ? Diye soruyorum.
Sevgi olmadan biz bir " hiç " iz.
Sevdiğimiz insan, sevdiğimiz meslek, sevdiğimiz şehir, sevdiğimiz her şey aslında bizi var eden şeyler değil mi ?
Seven insan kimseye sırtını dönmez, aksine kırılır, gücenir ama asla sırtını dönmez.
Nereden mi biliyorum ?
Çünkü bu bana yaşatıldı.
Hem de canımın canının parçası olan biri, dünya malına minnet edip, kendi kardeşini yok sayan biri tarafından.
İnsanoğlunun dünyada en çok sahip olmak istediği şey ; güç, para, şöhret ve niceleri...
Ama öbür dünya ya ne malını götürebildi ne zenginliğini.
Sorulsa hatıranda ne var diye? İki cümleyi geçmeyecek.
Demem o ki; başkaların kulaktan dolma boş laflarıyla sevdiğiniz insanlara karşı cephe almayın.
Sevdiğiniz insandan şüphe etmeyin. Aklınızla hareket edip doğru olanı bulmadan kimseye sırtımızı dönmeyelim.
Üç günlük dünyada anlık yaşadığımızı unutmayalım.
Bir hayatımız var ve geri dönüşü olmayacak yollara girerek daha da zorlaştırmayalım.
Al yazmalım filmindeki replik gibi :
--Sevgi neydi?
- Sevgi emekti.
Eğer yüreğinle emek vererek sevdiysen, kalıcı; gözün ile sevdiysen, geçici sevgidir.
O zaman mutluluk nedir ?
Mutluluk, sevginin sonucudur.
Çünkü, sevdiğimiz şeyleri yaptığımızda bunlardan haz duyuyorsak bu mutluluktur.
Evet sevgili okur,
Bu geçici dünyada insanların kalplerinde kalıcı kırgınlıklar bırakmamak dileğiyle...