Yazar:Fyodor Dostoyevski
Sayfa sayısı:120
Günün birinde tüm isteklerimizin ve kaprislerimizin de formülü bulunursa? Daha doğrusu, bunların temellerine,hangi yasalarla oluşup geliştiklerine,çeşitli durumlarda hangi yolları izlediklerine ilişkin kesin bir matematiksel formül ortaya çıksa...İşte o zaman,büyük bir olasılıkla,insan belki de hiçbir şey istememeye başlar;Çünkü formüle bakarak istemenin ne tadı olabilir ki?
İnsanlar,hayatlarında bir amaca tutunarak yaşar ve o amaca ulaşmak için çalışmayı severler lakin ulaşmayı istemezler.Komik değil mi?...
Dostoyevski bu eserde, insanın aslında hayatında ne istediğini bilmeden sürdürdüğünü vurguluyor.Hepimizin yaşadığı çocukluk ya da ergenlik dönemlerinde o itilmişlik ve değer görmemişlik kişinin iç dünyasını nasıl etkilediğini,bununla birlikte doğan yalnızlık hissi,sevilmeme,hor görülme,yok sayılma gibi duyguların öfke ve nefrete dönüşerek intikam alma isteğini ortaya çıkarmakta.
Bu dönemi öyle ya da böyle atlattıktan sonra bunları hiçbirini hatırlamıyor insanoğlu...
İki bölümden oluşan bu kitap;ilk bölümde, insan ele alınmış. İkinci bölümde ise yazarın geçmişten gelen öfkesini anlatıyor.Yani kendi hikayesini ele almış.
Okumaya değer,benim tavsiyemdir.
İyi Okumalar 😊
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder