Merhaba Sevgili okur,
Bu yazıyı bir önceki deneme yazımın devamı olarak görebilirsin. Çünkü anlatacaklarım onlarla bağdaşıyor aynı zamanda elimden geldiğince olayı hikayeleştirerek anlatmaya çalışacağım.
Bundan tam 10 yıl önce küçük bir kız çocuğuyla tanıştım. İçi kıpır kıpır, gözleri ışıl ışıl, pırıl pırıl bakan bir kız çocuğu ama gel gör ki bir o kadar bastırılmış içine kapanık, sakin ve pasif. Halbuki dudaklarında biriken sözcükleri gözleriyle anlatıyordu. Onu kimse duymuyor ve görmezlikten geliyordu. İçinde hep büyük bir boşlukla büyüdü. Küçük kız artık 18 yaşına geldi ve kendi ayakları üzerinde durmaya başlamıştı. Hala aynıydı değişen hiçbir şey yoktu ve bu durumdan o kadar bunalmıştı ki değişiminin zamanı geldiğinin farkındaydı. Ama değişim için ne yazık ki cesareti yoktu. Çünkü; bastırılmış, pasif kalmış, çevresi tarafından hiç değer görmemiş biri nasıl cesaretli olabilir ki ?
Cesaretsizliğinin üzerinden aylar geçti. Ama içinde ukde kalan bir şey vardı "değişmek" evet artık değişmek istiyordu. İçinde ki gücün yavaş yavaş farkına varmıştı. Sadece bir kıvılcım gerekiyordu. O kıvılcım; sevilmek ,değer görmekti ve bir kişi o na değer verdiğini göstererek onun hayatını değişti. Artık yapmak istediklerini, söylemek istediklerini, hayallerini, umutlarını kimseye hesap vermeden gerçekleştirme cesaretine erişmiş. Ve etrafındakiler onu hayranlıkla seyreder olmuş.
Belki de o kişi bu hayatı değiştirdiğinin farkında bile değildi ama kahramanımız değişimine neden oldu.
Evet herkesin istekleri, hayalleri, arzuları farklı olabilir. Yeter ki içimizdeki gücün farkına varıp, ona kulak verelim.