Ne zor bir kelime seni seviyorum demek. Öylesine özel ve naif, anlamı ve duygusu eşsiz . Çünkü herkese söylenmez, kıymet bilen olur mu bilinmez.
Günümüzde insanlar çok kolay herkese söyleyebiliyor, ve altını doldurabiliyorlar mı yaşayıp görüyoruz. Hiç inandırıcı gelmiyor mesela bana fazla takıldığı için dillere artık he he tamam deyip altından nereler neler geleceğini bekler oluyorum. Beyin hemen beklentiye giriyor. Beni seviyorsan bunu yapalım vs. gibi cümleler ortaya çıkıyor ve hiç haz etmediğim şeyler bu hareketler. Bu noktada büyük konuşacağım için devam etmeyeyim. :D Ayy hiç hayal edemiyorum bu cümleyi bana biri kursa kitabı kafasına yer, hele birde yapmak istemediğim şeylerse eyvah eyvah.
Aslında düşününce veda etmek daha inandırıcı geliyor. Hiç bir beklentiye girmiyorsunuz beyin otomatikmen bittiğini algılayıp beklemeyi kesiyor. Şu an farkına varıyorum ben hep veda etmişim. Bir insana, hayvana, bitkiye hatta bir şehre... En çok üzüldüğümse şehirlere veda etmek oluyor. Çünkü bir şehre veda ettiğinizde diğer her şeye hoşça kal demiş olmuyor musunuz ?
Bir paçanı bırakıp gitmek ve ona hoş kal tekrar geldiğimde seni hoş bulmak istiyorum demek bana çok ama çok zor geliyor.
Peki ya sence? Sana ne hissettiriyor bu başlık ?